Eerste dag geriatrie

Hey allemaal!

Vandaag was mijn eerste dag op de afdeling geriatrie (ouderengeneeskunde) in het Sopienspital in Wenen. Dit is een ziekenhuis speciaal voor geriatrische patiënten met verschillende afdelingen, van afdelingen voor korte opnamen tot verpleeghuisafdelingen. De afdeling waar ik werk is de 'Akutgeriatrie'. Dat klinkt spannender dan dat het is. Echt acuut is het namelijk niet. Het is meer wat we in Nederland een revalidatieafdeling zouden noemen. De meeste patiënten komen hier voor 3-4 weken na een operatie wegens een gebroken heup of andere breuk. De dag begon wat rommelig, omdat de professor die verantwoordelijk is voor de coassistenten er niet was, maar verder was mijn eerste indruk goed. De arsten zijn aardig en gelukkig kon ik alle patiënten goed verstaan :). De meest opvallende verschillen met Nederland die ik heb bemerkt op mijn eerste dag:

1. Bloedprikken wordt in Oostenrijk door artsen gedaan en niet, zoals in Nederland, door het lab. De zaalarts maakt dus elke morgen eerst een ronde langs alle patiënten om bloed af te nemen (daar heb je dan zes jaar voor gestudeerd...). Dit is ook een van de taken van studenten, dus ik kan hier goed leren bloed prikken...
2. Zelfs subcutane injecties (injecties net onder de huid), zoals bijvoorbeeld voor tromboseprofylaxe, worden door artsen gegeven (in Nederland wordt dit door verpleegkundigen gedaan). Aangezien bijn alle patiënten op de afdeling geopereerd zijn aan een heupfractuur en dus allemaal tromboseprofylaxe moeten krijgen, gaat de arts 's morgens ook eerst alle patiënten langs om iedereen te prikken. Dit zal ook een van mijn taken zijn. Het eerste uur van de dag ben je dus als arts bezig met bloedprikken, infusen aanhangen en subcutane injecties.
3. Het meten van de bloeddruk wordt hier over het algemeen ook niet door de verpleegkundigen, maar door de arts of coassistent gedaan. Mijn taak tijdens de ochtendviste was het dus om de bloeddrukken te meten.
4. De visite wordt hier niet gedaan door de arts-assistent/zaalarts, maar door de specialist zelf. De zaalarts doet dus met name injecties, bloedprikken, opname van nieuwe patiënten en ontslagen.
5. Wat ik nog steeds erg verbazingwekkend vond, ondanks dat ik dit al van andere studenten had gehoord, is dat ik als coassistent al om 1 uur naar huis werd gestuurd! En dan is niet alleen bij de geriatrie. Van andere studenten heb ik gehoord dat je ook bij andere coschappen meestal maar tot 1 of 2 uur werkt, als het heel interessant/druk is op zijn laatst tot half 4. De werkdruk als coassistent is hier dus wat minder. Maar om daarvoor te compenseren zorgen ze voor wat extra stress aan het eind van het jaar door de stof van het hele jaar aan het eind van het jaar in 1 examen te testen! Alle geneeskundestudenten zijn hier dus vanaf mei gestresst voor deze test begin juli. Ben ik even blij dat ik deze niet hoef te maken!

Het is erg interessant te zien dat er binnen Europa zo'n verschillen zijn in de taken van artsen. Ik moet zeggen dat ik het in Nederland wel iets logischer vind. Verder moet ik nog even wennen aan alle medicamentennamen hier, want die zijn hier dan vaak toch weer totaal anders dan in Nederland. Ik heb mijn vrije middag dus ook maar deels gebruikt om me daar meer in te verdiepen.

Afgelopen weekend heb ik lekker genoten van het lange weekend. Zaterdag had ik samen met twee Finse studenten, die ik bij een picknick met een paar vrienden ontmoette, het spontane idee de volgende dag naar Bratislava te gaan. Met de trein ben je vanaf Wenen in een uur in Bratislava. Het historische centrum is erg klein, veel is gemoderniseerd in de tijd van het communisme, maar erg mooi en schattig. We hebben een free tour gedaan door de stad. Deze werd gedaan door een Australische man die Tsjecho-slowakische geschiedenis gestudeerd had. Deze kon erg leuk en interessant vertellen. Ik heb dus ook nog veel geleerd over de geschiedenis van Bratislava.

Liefs,
Marlies