Kobersdorf
Blijf op de hoogte en volg Marlies
15 Augustus 2012 | Oostenrijk, Kobersdorf
Hoi allemaal!
Zaterdag heeft een van de doktersassistentes mij, na een uitgebreid ontbijt bij haar thuis, naar de bushalte gebracht en begon mijn lange reis met zeer zware koffer van Haslach naar Kobersdorf. Eerst ben ik met de bus naar Linz gegaan en vandaar met de trein naar Wenen. In Wenen moest ik nog een stukje met de tram en daarna met de bus naar Kobersdorf. Omdat alles niet echt mooi op elkaar aansloot, was ik in totaal 7 uur onderweg.
Dat werd alles goedgemaakt door een erg hartelijk onthaal in het pension waar ik verblijf. Het pension wordt gerund door een vrouw van 83 jaar (!!!), die ook bij het pension woont, en haar dochter (begin 60), die met haar man in het buurhuis woont. Dochter vertelde me dat zij eigenlijk al wel zou willen stoppen met het pension, maar dat moeder er nog geen genoeg van heeft! Zolang moeder nog kan en wil, gaan ze er nog mee door. Super als je op je 83e daar nog toe in staat bent! Er zijn de laatste jaren niet veel gasten meer in het pension. Op dit moment is er naast mij alleen een ouder echtpaar uit Wenen, dat hier elk jaar de zomer doorbrengt. Het pension is erg ouderwets ingericht (zie de foto’s). Er is hier dus ook geen internet, maar gelukkig kan ik bij de huisarts af en toe gebruik maken van het internet, zodat ik toch mijn mail kan lezen enzovoorts. Daarentegen is er wel een zwembad in de tuin. Bij aankomst werd mij direct verteld dat er hier in de buurt een bron is met natuurlijk mineraalwater, waar de dorpsbewoners water kunnen halen. Er werd meteen een fles voor mij gehaald en dochter is met mij meegelopen naar de bron, want dat water zou veel beter moeten smaken dan het water uit de kraan. Ik moet zeggen dat ik het persoonlijk niet direct beter vond smaken. Het water is sterk ijzerhoudend en dat proef je ook duidelijk! Moeder maakt elke ochtend voor mij het ontbijt klaar, wat ik dan bij haar in de keuken op kan eten, omdat het voor mij anders zo ongezellig is als ik alleen in de eetzaal zit te eten. Volgens mij vindt ze het zelf ook wel erg leuk om gezelschap te hebben.
Moeder, dochter en man zijn echt super lief! Zondag werd ik direct uitgenodigd voor het eten ’s middags en ben ik daarna door dochter en man meegenomen op een tocht door de omgeving. We zijn naar het middelpunt van Burgenland gereden en hebben daar een wandeling gemaakt door de wijn- en fruitvelden, waar we ook nog van wat fruit langs de kant van de weg hebben kunnen genieten. Daarna zijn we naar de grens met Hongarije gereden en vandaar door Hongarije terug. Onderweg hebben we nog bij een Heurigen gegeten. Heurigen zijn hier in de buurt typische gasthuizen waar men wat kan eten en vooral wijn drinken. Echt wat voor mij dus ;). Bij deze tocht heb ik direct al wel gemerkt dat Burgenland zeker niet zo vlak is als Nederland! Degenen die mij dat in Oberösterreich vertelden zijn duidelijk nog nooit in Nederland geweest. Ik heb ook meteen veel geleerd over de omgeving. Bij elk interessant punt moest even stilgestaan worden of langzamer gereden, zodat het bijbehorende verhaal verteld kon worden. Interessant is dat er hier in de buurt enkele Kroatische dorpen zijn, waar nog Kroatisch gesproken wordt. Na de oorlog tegen de Turken zo´n 400 jaar geleden was dit gebied leeg. Er zijn toen Kroaten naar dit gebied gehaald om de landbouwbedrijven weer te runnen. Deze Kroaten zijn daar altijd blijven wonen en spreken ook nog steeds Kroatisch. Daarnaast praten ze allemaal ook vloeiend Duits. De man van dochter komt ook uit zo’n kroatisch dorp.
De huisarts woont twee huizen verder, dus ook hier hoef ik ’s ochtends niet ver te lopen. De huisarts, zijn vrouw en de doktersassistentes zijn erg vriendelijk. De werkdag begint hier om half 8 met de bloedafnames. Deze worden hier door de huisarts zelf gedaan! Hij heeft in tegenstelling tot de huisarts in Haslach geen verpleegkundige in zijn praktijk en doktersassistentes hebben niet de bevoegdheid om bloed af te nemen, dus moet hij dat zelf doen. Maandagochtend kon ik daar meteen mee beginnen, omdat de huisarts direct op een spoedvisiste moest. Na mijn verblijf in Oostenrijk kan ik dus erg goed bloed prikken. Ook infusen met pijnstilling, vitamines en dergelijke worden hier regelmatig bij de huisarts gegeven. Gisteren zaten er 4 patiënten met een infuus in de praktijk. Na de bloedafnames is er spreekuur tot 1 uur. Daarna is er middagpauze en krijg ik ook bij de huisarts warm eten. Na het eten houdt de huisarts een korte siesta en heb ik mooi even de tijd om toch even internet te gebruiken en mijn mail te lezen en wat dingen op te zoeken. Daarna gaan we nog naar een praktijk in een aangrenzend dorpje waar de huisarts ook een paar keer per week spreekuur heeft en rijden we visites. Op maandag en vrijdag is er daarnaast nog avondspreekuur. Vandaag is er hier alweer een katholieke feestdag: Maria Himmelfahrt. De huisarts heeft echter dienst vandaag, die ik ook meedoe. Tot nu toe is het nog vrij rustig en had ik dus mooi even de tijd om dit verhaal af te typen.
Zoals jullie kunnen lezen, ben ik hier dus ook weer erg goed terecht gekomen!
Groetjes,
Marlies
Zaterdag heeft een van de doktersassistentes mij, na een uitgebreid ontbijt bij haar thuis, naar de bushalte gebracht en begon mijn lange reis met zeer zware koffer van Haslach naar Kobersdorf. Eerst ben ik met de bus naar Linz gegaan en vandaar met de trein naar Wenen. In Wenen moest ik nog een stukje met de tram en daarna met de bus naar Kobersdorf. Omdat alles niet echt mooi op elkaar aansloot, was ik in totaal 7 uur onderweg.
Dat werd alles goedgemaakt door een erg hartelijk onthaal in het pension waar ik verblijf. Het pension wordt gerund door een vrouw van 83 jaar (!!!), die ook bij het pension woont, en haar dochter (begin 60), die met haar man in het buurhuis woont. Dochter vertelde me dat zij eigenlijk al wel zou willen stoppen met het pension, maar dat moeder er nog geen genoeg van heeft! Zolang moeder nog kan en wil, gaan ze er nog mee door. Super als je op je 83e daar nog toe in staat bent! Er zijn de laatste jaren niet veel gasten meer in het pension. Op dit moment is er naast mij alleen een ouder echtpaar uit Wenen, dat hier elk jaar de zomer doorbrengt. Het pension is erg ouderwets ingericht (zie de foto’s). Er is hier dus ook geen internet, maar gelukkig kan ik bij de huisarts af en toe gebruik maken van het internet, zodat ik toch mijn mail kan lezen enzovoorts. Daarentegen is er wel een zwembad in de tuin. Bij aankomst werd mij direct verteld dat er hier in de buurt een bron is met natuurlijk mineraalwater, waar de dorpsbewoners water kunnen halen. Er werd meteen een fles voor mij gehaald en dochter is met mij meegelopen naar de bron, want dat water zou veel beter moeten smaken dan het water uit de kraan. Ik moet zeggen dat ik het persoonlijk niet direct beter vond smaken. Het water is sterk ijzerhoudend en dat proef je ook duidelijk! Moeder maakt elke ochtend voor mij het ontbijt klaar, wat ik dan bij haar in de keuken op kan eten, omdat het voor mij anders zo ongezellig is als ik alleen in de eetzaal zit te eten. Volgens mij vindt ze het zelf ook wel erg leuk om gezelschap te hebben.
Moeder, dochter en man zijn echt super lief! Zondag werd ik direct uitgenodigd voor het eten ’s middags en ben ik daarna door dochter en man meegenomen op een tocht door de omgeving. We zijn naar het middelpunt van Burgenland gereden en hebben daar een wandeling gemaakt door de wijn- en fruitvelden, waar we ook nog van wat fruit langs de kant van de weg hebben kunnen genieten. Daarna zijn we naar de grens met Hongarije gereden en vandaar door Hongarije terug. Onderweg hebben we nog bij een Heurigen gegeten. Heurigen zijn hier in de buurt typische gasthuizen waar men wat kan eten en vooral wijn drinken. Echt wat voor mij dus ;). Bij deze tocht heb ik direct al wel gemerkt dat Burgenland zeker niet zo vlak is als Nederland! Degenen die mij dat in Oberösterreich vertelden zijn duidelijk nog nooit in Nederland geweest. Ik heb ook meteen veel geleerd over de omgeving. Bij elk interessant punt moest even stilgestaan worden of langzamer gereden, zodat het bijbehorende verhaal verteld kon worden. Interessant is dat er hier in de buurt enkele Kroatische dorpen zijn, waar nog Kroatisch gesproken wordt. Na de oorlog tegen de Turken zo´n 400 jaar geleden was dit gebied leeg. Er zijn toen Kroaten naar dit gebied gehaald om de landbouwbedrijven weer te runnen. Deze Kroaten zijn daar altijd blijven wonen en spreken ook nog steeds Kroatisch. Daarnaast praten ze allemaal ook vloeiend Duits. De man van dochter komt ook uit zo’n kroatisch dorp.
De huisarts woont twee huizen verder, dus ook hier hoef ik ’s ochtends niet ver te lopen. De huisarts, zijn vrouw en de doktersassistentes zijn erg vriendelijk. De werkdag begint hier om half 8 met de bloedafnames. Deze worden hier door de huisarts zelf gedaan! Hij heeft in tegenstelling tot de huisarts in Haslach geen verpleegkundige in zijn praktijk en doktersassistentes hebben niet de bevoegdheid om bloed af te nemen, dus moet hij dat zelf doen. Maandagochtend kon ik daar meteen mee beginnen, omdat de huisarts direct op een spoedvisiste moest. Na mijn verblijf in Oostenrijk kan ik dus erg goed bloed prikken. Ook infusen met pijnstilling, vitamines en dergelijke worden hier regelmatig bij de huisarts gegeven. Gisteren zaten er 4 patiënten met een infuus in de praktijk. Na de bloedafnames is er spreekuur tot 1 uur. Daarna is er middagpauze en krijg ik ook bij de huisarts warm eten. Na het eten houdt de huisarts een korte siesta en heb ik mooi even de tijd om toch even internet te gebruiken en mijn mail te lezen en wat dingen op te zoeken. Daarna gaan we nog naar een praktijk in een aangrenzend dorpje waar de huisarts ook een paar keer per week spreekuur heeft en rijden we visites. Op maandag en vrijdag is er daarnaast nog avondspreekuur. Vandaag is er hier alweer een katholieke feestdag: Maria Himmelfahrt. De huisarts heeft echter dienst vandaag, die ik ook meedoe. Tot nu toe is het nog vrij rustig en had ik dus mooi even de tijd om dit verhaal af te typen.
Zoals jullie kunnen lezen, ben ik hier dus ook weer erg goed terecht gekomen!
Groetjes,
Marlies
-
15 Augustus 2012 - 14:48
Anke:
Leuk om te lezen hoe je het op je laatste adres hebt. Wat een reis, hè. Fijn dat je in ieder geval wordt opgehaald als je weer terugkomt.
Het ziet er daar inderdaad ouderwets uit, maar als je maar een schoon en goed bed hebt, de rest maakt niet uit voor de paar weekjes, hè.
Veel plezier daar en tot snel.
Anke -
15 Augustus 2012 - 15:36
Jan:
Ouderwets ja haha, dat was ook het eerste wat in me opkwam toen ik die foto's zag;) Maar inderdaad fijn dat het ook hier goed gaat! Leuk om te lezen dat het leven daar wat anders is dan hier, met siesta's enzo. Geniet van je laatste paar weken! -
15 Augustus 2012 - 15:47
Helma:
Hoi Marlies,
Net je verhaal weer gelezen, leuk! Je treft het inderdaad met alle mensen die je ontmoet!Mooie foto's hoor. Leuk dat nest met die ooievaars en zo te zien zelf gebouwd door de vogels. Volgens mij zie je dat hier niet meer zoveel!
Nog veel succes en vooral veel plezier met alles!
groetjes,
Helma -
15 Augustus 2012 - 16:14
Tante Nicola En Oom Arnold:
Hoi Marlies,
Een interessant verhaal.
Nu weet je weer wat openbaar vervoer is.
Fijn dat alle mensen zo aardig zijn en je van alles laten zien en veel uitleg geven over de omgeving.
Veel succes met de laatste weken.
Tot ziens in Nederland.
Arnold en Nicola. -
15 Augustus 2012 - 18:27
An En Arnold:
Hallo Marlies,
We zullen 31 augustus komen ervaren hoe het daar slaapt en of wij ook zo verwend worden.
Over de fiets moeten we nog maar mailen, want Peter denkt dat die gemakkelijk te vervoeren is.
Arnold is nog niet overtuigd.
Peter brengt in ieder geval zijn fietsenrek zaterdag mee.
We zullen zien.
Nog een paar fijne dagen daar.
Groeten An en Arnold. -
25 Augustus 2012 - 10:52
Loes:
Heej Marlies,
nice pictures!! Tis echt een mooi land... Inderdaad een beetje ouderwets, maar verder ziet het er prima uit..
Tot snel in Nederland!!! Xx Loes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
