Op naar de laatste etappe

Hoi allemaal,

Bedankt weer voor al jullie leuke reacties op mijn laatste bericht! Het is tijd om jullie weer op te hoogte te brengen van hoe het hier gaat. Zoals de titel al zegt breekt nu echt de laatste etappe aan. Vanavond ben ik de laatste avond in Haslach. Morgen vertrek ik voor de laatste 3 weken naar Kobersdorf. Dit is een dorp in het oosten van Oostenrijk, vlakbij de grens met Hongarije, 90 km onder Wenen. Het is nog wat kleiner dan Haslach (1900 inwoners). Ik zal daar in een pension van de buren van de huisarts verblijven. Wel spannend om weer naar een nieuwe plek te gaan. Ik ben benieuwd of de verschillen in de behandelwijzen, praktijkorganisatie en dialect groot zijn.

De afgelopen weken heb ik natuurlijk hard gewerkt in de praktijk, maar daarnaast ook tijd gehad voor ontspanning. Hier volgt vooral een beschrijving van het tweede, omdat dat voor julie waarschijnlijk interessanter is.

Twee weken geleden waren Anne en Laurens (mijn zus en haar vriend) hier. Het was erg leuk om weer bezoek uit Nederland te hebben! Anne en Laurens hebben hier bij mij geslapen en waren erg verrast door de goede zorgen van de vrouw van de huisarts. Het ontbijt stond 's ochtends voor ons klaar en zondag heeft ze erg lekker voor ons gekookt. Op zaterdag zijn we samen naar Linz geweest, waar we de stad hebben bekeken en 's avonds gegeten hebben in een restaurant op de Pöstllingberg, vanwaar je een mooi uitzicht hebt over Linz. Het was alleen jammer dat het tegen de avond na een snikhete dag begon te regenen en onweren, waardoor we een wat minder wijds uitzicht hadden. Aan de andere kant was het wolkenspel ook wel weer interessanter om te zien dan een strakblauwe lucht.
De volgende dag zijn we naar het museum 'mechanisch Klangfabrik' in Haslach geweest. Dit is een museum met allerlei mechanische muziekinstrumenten, van muziekdoosjes tot automatisch spelende piano's en gehele automatische orkesten met slagwerk, piano, accordeon, saxofoon. Al deze instrumenten zijn verzameld en opgeknapt door een Haslacher, die deze eerst in huis had, maar verkocht heeft aan het museum toen zijn huis wel erg vol werd. We hebben een rondleiding gehad, waarbij vele instrumenten werden gedemonstreerd. Erg leuk om te zien allemaal. Ons hoogtepunt was het orchestrion dat 'lieve meid' alias 'hey marloes, ik wil met je onder de douche' begon te spelen. Na het museumbezoek zijn me naar een uitkijktoren vlakbij de grens met Tsjechië geweest, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over het Lipnomeer in Tsjechië. Deze uitkijktoren is gebouwd in de tijd van het communisme. Na de tweede wereldoorlog zijn alle Duitsers die in Zuid-Tsjechië woonden uit Tsjechië verdreven naar Oostenrijk en Duitsland. Deze Duitsers gingen daarna vaak naar deze plek om te kunnen kijken naar hun vaderland, waarvoor deze uitkijktoren was gebouwd.

Maandagochtend zijn Anne en Laurens verder gereisd naar Wenen. Op woensdag had ik vrij en had ik de mogelijkheid om naar Wenen te reizen en ze daar nog een keer op te zoeken. Het was die dag erg warm en we hebben daarom vooral lekker gelegen op het Donau-eiland en gezwommen. Ook heb ik daar Wojtek, die ik in Wenen had ontmoet, nog net even kunnen zien voor hij terug naar Polen ging. Weer een erg leuke dag dus!

Verder ben ik de afgelopen weken veel op het sleeptouw genomen door de huisarts en zijn vrouw, die mij hier veel van de omgeving hebben laten zien. Met de huisarts ben ik nog een paar keer gaan nordic-walken en twee keer gaan fietsen in de buurt van het Lipno-meer, erg mooi allemaal!
Inmiddels heb ik geloof ik ook bijna alle restaurants hier in de buurt gezien en dus veel Oostenrijkse specialiteiten leren kennen ;). Ook heb ik bijna de hele familie leren kennen. Afgelopen weekend ben ik meegenomen naar Steyr (een erg mooie stad), waar de moeder van de huisarts woont. Na de stad even bekeken te hebben zijn we doorgereden naar Losenstein waar de schoonmoeder woont. Losenstein ligt echt in de bergen (naar onze Nederlandse maatstaven zijn hier in Haslach ook al bergen, maar voor de Oostenrijkers zijn dat nog geen bergen maar heuvels). Hier wilde de huisarts mij nog een keer echt mee in de bergen nemen voor mijn vertrek naar het vlakke Burgenland. (Ik heb al vaak gehoord: 'in Burgenland is het net zo vlak als in Nederland, daar zul je je wel thuis voelen. Dan kun je vast acclimatiseren.') In Losenstein hebben we de Hohe Dirn beklommen, vanwaar je een erg mooi uitzicht over de omgeving hebt.
Naast natuur heb ik ook nog wat cultuur kunnen zien hier. Zo ben ik meegenomen naar een theaterstuk van Shakespeare (in het Duits) 'Wintermärchen' in een zeer sfeervolle oude fabriek. Dit was erg goed! Afgelopen woensdag zijn we met alle medewerkers van de praktijk naar de musical Chicago geweest. Dat was ook super!

Op dit moment heb ik al afscheid genomen van de huisarts en zijn vrouw. Zij zijn namelijk donderdag al op vakantie gegaan. Via Anne en Laurens had ik als afscheidscadeautjes Nederlands bier en boekjes van Dick Bruna en Fiep Westendorp voor de kleinkinderen, maar ik had het gevoel dat ik ze eigenlijk niet goed genoeg kon bedanken voor de leerzame tijd en de ontzettend goede zorgen hier.
Voor degenen die nu denken dat ik hier niet genoeg werk en dat ik ook al vanaf donderdag vrij had: afgelopen week heeft de zoon van de huisarts de praktijk overgenomen en ik heb dus tot vandaag met hem in de praktijk samengewerkt.
De huisarts was gelukkig erg tevreden over mijn werk hier en ik heb dus een goede beoordeling gekregen :).

Nog maar 3 weken dus en dan kom ik alweer naar huis. Ik begin nu ook wel steeds meer zin te krijgen om weer naar Nederland te komen en jullie weer allemaal te kunnen zien!

Liefs,
Marlies