Afronding onderzoeksstage en bezoek Rob

Hey allemaal,

Het is alweer even geleden dat ik wat van me heb laten horen. Dit komt enerzijds doordat ik de laatste weken erg druk bezig ben geweest met het afronden van mijn onderzoeksstage en anderzijds doordat ik afgelopen weekend lekker genoten heb van het bezoek van Rob.

Deze week is officieel de laatste week van mijn onderzoeksstage geweest. Vanaf volgende week ga ik beginnen op de afdeling geriatrie (ouderengeneeskunde) in het Sophienspital in Wenen. Daar zal ik 4 weken werken. Ik heb er veel zin in om weer in het ziekenhuis te gaan werken, maar het is ook wel spannend. Dan zal mijn Duits pas echt op de proef worden gesteld. De laatste weken ben ik dus druk bezig geweest met het afronden van mijn onderzoeksstage. De eerste versie van het artikel dat we gaan schrijven heb ik nu af. Dit moet nu natuurlijk nog verder bewerkt worden met de anderen die meeschrijven aan het artikel. Dit zal ik de komende weken dus nog verder af moeten ronden, maar het meeste werk is nu gebeurd. Dinsdag heb ik mijn presentatie gehad voor mijn begeleider, de professor van de afdeling en nog twee andere onderzoekers van de afdeling. Gelukkig waren de reacties over mijn presentatie positief.

Ik heb de afgelopen weken ook nog de kans gehad om wat meer van het gezondheidssysteem in Wenen te zien. Er is nu namelijk ook een Japanse student die stage loopt bij ons op de afdeling. Hij bezoekt verschillende onderdelen van het public health systeem in Wenen en af en toe kan ik daar mee naar toe gaan. Zo ben ik mee geweest met de Ärztefunkdienst. Dit is de Weense variant van de huisartsenpost, al hebben ze eigenlijk niet echt een post. Patiënten kunnen alleen ofwel telefonisch advies krijgen of er wordt een huisbezoek afgelegd. Ik ben dus mee huisbezoeken gaan doen. Het was leuk om zo ook een kijkje te kunnen nemen bij de Wenen thuis. De arts met wie ik meereed vond het ook erg leuk om me nog meer te vertellen over de geschiedenis van de stad en heeft me nog een kleine site-seeing gegeven naar de Wilhelminenberg, vanwaar je een mooi uitzicht had over Wenen by night. Verder heb ik een bezoek gebracht aan de daklozenopvang de ‘Gruft’, de aids-hilfe, een internationale apotheek een polikliniek voor SOA’s, waar prostituees wekelijks gecontroleerd moeten worden op SOA’s. Ik krijg dus zo de mogelijkheid om allerlei onderdelen van de stad te leren kennen.

Gelukkig heb ik ook nog de mogelijkheid gehad om wat leuke dingen te doen. Zo heb ik mijn eerste opera gezien (La Traviata van Verdi) en heb ik de musical the Sound of Music gezien. Allebei erg mooi. Maar het hoogtepunt van de afgelopen weken was natuurlijk het bezoek van Rob! Hij is donderdag met hemelvaart hier gekomen en tot maandagmiddag gebleven, dus we hadden een lekker lang weekend samen. Het weer was erg mooi, dus dat kwam ook erg goed uit. Donderdag ben ik Rob natuurlijk op gaan halen van het vliegveld. Daarna zijn we ’s middags even gaan wandelen in het park in de buurt waar ik vaak ga hardlopen. ’s Avonds hebben we een avondwandeling in de stad gemaakt. Op vrijdag zijn hebben we een site-seeing gemaakt in en rondom de binnenstad. Zaterdag hebben we de tuinen en de dierentuin van Schönbrunn bezocht en zijn we ’s avonds gaan eten bij . Zondag hebben we een wandeling gemaakt in het Wiener Wald, dit zijn de beboste bergen aan de rand van Wenen. We begonnen in een erg mooie weide en zijn van daar omhoog gelopen naar een toren vanwaar we een mooi uitzicht hadden over Wenen. ’s Avonds hebben we gegeten bij een running-sushi bar. Hier stonden allemaal kleine schaaltjes met eten op een lopende band, waar je dan je eten vanaf kon pakken. Erg grappig! Maandag heb ik Rob nog de afdeling laten zien waar ik werk en daarna moesten we al weer op tijd naar het vliegveld en moest ik Rob helaas weer laten gaan. Op het vliegveld kwam ik nog een paar Nederlanders tegen, die niet helemaal snapten hoe ze kaartjes voor de trein moesten komen. Nadat ik dat uitgelegd had, vroeg hij wat ik was Duits-Nederlands of Oostenrijks-Nederlands, want ik had toch wel al een Duits accent?! Ik denk toch dat dit eerder kwam door mijn Brabantse accent dat hij verkeerd interpreteerde, want van mijn ouders of Rob heb ik toch nog niet gehoord dat ik anders praat.

Het duurt nog maar vier weken en dan kom ik alweer voor 1,5 week naar huis kom. Wel een gek idee dat mijn tijd in Wenen er dan al weer op zit. Deze week heb ik de huisarts ontmoet waar ik in de zomer 5 weken zal verblijven. Hij moest een college in Wenen geven en was speciaal op de afdeling langs gekomen om mij te leren kennen. Erg aardig! Hij woont in Haslach an der Mühl, een plaatsje dicht aan de grens bij Duitsland en Tsjechië. Ik zal deze periode in hun gastenwoning verblijven en verder zal ik naar zijn woorden ‘een onderdeel van de familie’ zijn en bij hun mee-eten enzovoorts. Hier zal ik dus het echte Oostenrijkse landleven leren kennen. Ik ben erg benieuwd.

Ik kan helaas maar één foto van mijn weekend met Rob toevoegen, want de andere zijn gemaakt met Robs fototoestel en moeten we nog uitwisselen.

Groetjes,
Marlies