Nog maar vier nachtjes slapen…

Nog maar vier nachtjes slapen en dan zijn mijn tijd in Oostenrijk én mijn tijd als coassistent voorbij. Toch wel een gek idee dat daarna de eerstvolgende keer dat ik tegenover een patiënt sta in de hoedanigheid als arts zal zijn. De huisarts laat mij hier wel alvast wat daar aan wennen door mij de ‘Frau Dokter’ uit Nederland te noemen. Hij laat mij ook wat zelfstandiger werken, zodat ik ook al kan wennen aan meer verantwoordelijkheid.

Ook hier ben ik weer door de huisarts mee op pad genomen. Zo heb ik een bezoek gebracht aan Eisenstadt, een mooie oude stad, en heb ik vorig weekend voor het eerst in mijn leven gezeild. Nou ja, gezeild… Aangezien er vrijwel geen wind was, kwam er van zeilen niet zo veel terecht en hebben we meer met de accu gevaren. De huisarts en zijn vrouw hebben een zeilboot in de Neusiedlersee en hadden mij meegenomen. Doordat we vrijwel alleen met de accu konden varen, waren we niet erg snel en kwamen pas terug toen het al begon te schemeren. Dit maakte wel dat ik een prachtige zonsondergang op het meer heb kunnen zien.

Daarnaast heb ik met de huisarts nog een leuke gemeenschappelijke hobby, namelijk muziek maken. De huisarts speelt piano en had nog een paar muziekstukken voor piano en klarinet. Hiermee hebben we al een paar leuke avonden doorgebracht. Zo ben ik ook weer goed voorbereid voor de repetities van QHarmony.

Afgelopen week was maar een korte werkweek. Op woensdag heeft de huisarts geen spreekuur en op vrijdag had ik ook vrij, omdat de huisarts en zijn vrouw een weekend naar Italië waren. Dit gaf mij de gelegenheid wat van de omgeving te bekijken. Ik heb op vrijdag een fietstocht door de omgeving gemaakt. Waarbij nog eens bevestigd werd dat Burgenland toch echt niet zo vlak is als Nederland. Dan is het met de temperaturen van boven de 30 graden, zoals het hier de afgelopen weken is, toch wel pittig. Op zaterdag heb ik de kasteelruïne in Landsee bekeken. Vanaf de toren had je een mooi uitzicht over de omgeving. Ik was naar boven gebracht door een kennis van de pensioneigenaresse die toch die kant uit moest en daarna teruggelopen. Helaas was ik wat verkeerd gelopen waardoor mijn wandeling wat langer was dan gepland, maar de omgeving was wel erg mooi. Verder heb ik me wat ingeburgerd in het dorpse leven hier. Dit weekend was het ‘Feuerwehr-heurigen’. Daarbij maakt de vrijwillige brandweer in het dorp allerlei eten, dat verkocht wordt om geld op te halen. Op zondag ben ik door de pensioneigenaresse, dochter en schoonzoon samen met de andere gasten (inmiddels zijn er nog twee vrouwen gearriveerd, beide ook boven de 80 jaar) uitgenodigd om mee te gaan naar de Feuerwehrheurigen en heb ik daar nogmaals lekker Oostenrijks kunnen eten.

Morgen is de praktijk gesloten ga ik nog een dagje naar Wenen. Tante Annie en oom Arnold zijn al in Wenen en dan kan ik met hen nog een beetje de stad bekijken en ook nog even afscheid nemen op de afdeling waar ik stage heb gelopen in Wenen. Daarna nog twee dagjes werken en dan begint de lange reis samen met tante Annie en oom Arnold terug naar Nederland!

Waarschijnlijk is dit mijn laatste verslag hier. Bedankt allemaal voor jullie belangstelling voor mijn belevenissen! Tot snel!

Groetjes,
Marlies